Knights of Honor II: Sovereign – test / recenzja (PC).
Contents
Minęły prawie dwie dekady od premiery poprzednika strategii Rycerze Honoru II: Suweren pojawił się. Przyszedł więc czas na zaprezentowanie godnego następcy, zgodnie z planem, jeśli deweloper Black Sea Games i wydawca THQ Nordic mają postawić na swoim. Możesz dowiedzieć się w naszym raporcie testowym, czy oczekiwania mogą zostać spełnione, aby zainspirować graczy.
Ostatecznie świat gry obejmuje dużą część dobrze znanego świata przed odkryciem Ameryki. Możesz wypuścić parę w Europie, części Afryki Północnej i na Bliskim Wschodzie. Zasoby są rozdzielane losowo na początku gry, nie ma żadnych różnic, gdy zaczyna się od królestwa, z wyjątkiem ich położenia na mapie. Mechaniki gry można nauczyć się stosunkowo szybko i nawet początkujący powinni być w stanie odnaleźć się po krótkim okresie zaznajomienia.
Na początku gry decydujemy o roku startowym, ale nie odgrywa to już żadnej roli w samej grze, ponieważ nie ma już wyświetlania roku. Wydarzenia również dzieją się losowo, okoliczności historyczne nie są brane pod uwagę w grze, tak jak historycznie miały miejsce.
Możesz zagrać Rycerze Honoru II: Suweren w trybie dla jednego gracza, jak również z innymi ludzkimi przeciwnikami w trybie wieloosobowym.
Naszym celem jest dominacja nad światem
Wyłaniasz się jako zwycięzca gry, osiągając cel 5000 punktów. Możesz więc ubiegać się o tytuł dominacji nad światem dla siebie, ale jeśli większość wielkich mocarstw nas odrzuci, będziesz musiał rozstrzygnąć nadgodziny w konflikcie z nimi.
Albo zostaniesz wybrany na władcę świata. Odbywa się to poprzez określenie łącznej liczby punktów z różnych kluczowych obszarów, takich jak gospodarka, które wchodzą w skład rankingu najlepszych mocarstw. Spotykają się również okresowo, aby głosować, aby wybrać zwycięzcę spośród swoich rówieśników z dwóch najlepszych królestw do wyboru.
Zwycięstwo przewagi polega na zabezpieczeniu różnych zasobów dla jednej z ośmiu dostępnych przewag dla własnego królestwa. Dają nam one dostęp do różnych bonusów, które są następnie dostępne dla naszego królestwa. Dostęp do wymaganych surowców uzyskuje się albo importując je z innych krajów, albo będąc w stanie samodzielnie je wyprodukować.
Trudno będzie podporządkować sobie cały świat, aby wygrać. Głównym tego powodem jest ograniczenie klasowe naszych rycerzy, które wyjaśnimy później, oraz związane z tym ograniczenie naszej własnej armii, której możemy mieć 9, oraz ich oddziałów. Ale logistyka stawia przed nami również dodatkowe wyzwanie, ponieważ nasza armia też musi być zaopatrywana.
Korekty za wygraną przeznaczone są również dla obszaru multiplayer przed rozpoczęciem rozgrywki, co może nadać całości dodatkowego kopa.
Ale dotarcie tam niekoniecznie jest łatwe dla nas jako królów.
Łatwe wejście
Rycerze Honoru II: Suweren, jak zauważy wielu fanów gatunku, łączy w sobie elementy różnych tytułów gatunkowych, co oczywiście nie musi być błędne. Uderzająca jest możliwość przyspieszenia lub wstrzymania rozgrywki w dowolnym momencie, co powinno ucieszyć początkujących graczy. Istniejące wskazówki dotyczące narzędzi i praca referencyjna są całkowicie wystarczające. Na próżno będziesz szukać trybu samouczka i ważne jest, aby zinternalizować najważniejsze funkcje i warunki, które są niezbędne do zarządzania własnym królestwem, grając metodą „uczenia się przez działanie”, o ile wydajesz własne pomoce do gry.
Dyplomacja, jakże mogłoby być inaczej w przypadku takiego tytułu, oczywiście również odgrywa pewną rolę, podobnie jak w przypadku wielu innych tytułów tego gatunku. Ważne jest budowanie relacji z innymi. Odbywa się to poprzez zawarcie paktu o nieagresji lub poprzez handel. Ale inne rzeczy, takie jak żądania i oferty, są również opcją nawiązania przyjaźni lub, w niektórych przypadkach, zdobycia niepopularności. Możliwość korzystania z dyplomacji jest tutaj dość prosta. Negocjacje z innymi krajami są możliwe w każdej chwili, ale czy zakończą się sukcesem, to już inna sprawa. Jest to jednak nieco kłopotliwe, ponieważ inne kraje trzeba wybierać z listy. Niestety nie pomyślano tutaj o prostej wyszukiwarce, a szkoda.
Otrzymujemy wsparcie, aby móc realizować nasze cele w postaci rycerzy, którzy dołączą do naszego króla, jeśli zostaną odpowiednio opłaceni. Są one podzielone na różne klasy: dyplomata, szpieg, kapłan, handlarz, marszałek. Każdy z nich ma swoje własne umiejętności, których należy się nauczyć. O ile nie błogosławią czasu w bitwie ani nie stają się celem wrogich szpiegów, są na stałe po naszej stronie. Nasza armia może być kierowana przez dowolną z powyższych klas, o ile posiada przynajmniej jedną umiejętność typu Marszałek. Jednak miejsca na jednostki są ograniczone w zależności od wybranej klasy. Ponieważ wolisz iść do bitwy z maksymalną liczbą jednostek, powinieneś uważać, jaką klasę powierza się dowództwu armii.
W grze jest pięć zasobów, podzielonych na żywność, książki, złoto, zaopatrzenie handlowe i wiarę. Dzięki księgom zasobów doskonalimy nasze umiejętności rycerskie i królewskie. Na przykład wiara jest wymagana do różnych zamówień, ale także do zdobycia odpowiedniego typu budynku. Żywność można również wykorzystać na eksport, o ile zadbałeś już o swoją armię. Ponieważ złoto zasobu jest potrzebne do prawie każdego drobiazgu. Niezależnie od tego, czy masz misje do wykonania, czy budynek musi zostać wzniesiony. Możliwości handlowe naszego kraju odzwierciedlają nasze zapasy handlowe.
Ponieważ pieniądze zawsze odgrywają ważną rolę i są niezwykle ważne, możliwe jest oczywiście zawieranie lukratywnych umów handlowych z innymi krajami. Handlarz w wyborze klasy jest właściwym wyborem, aby przynosić pieniądze do naszych kas poprzez eksport i rozszerzanie handlu. Dyplomaci są oczywiście najlepiej wykorzystywani do budowania dobrych relacji z innymi królestwami, podczas gdy szpiedzy będą działać pod radarem wroga, aby pokazać swoje umiejętności.
Miasta w grze mają różne dzielnice, które następnie mogą wzmocnić dany obszar. Jeśli wojsko ma być awansowane, sensowne jest umieszczenie odpowiednich budynków w okręgu wojskowym. Budynki podstawowe mogą być warunkiem dalszej rozbudowy, jeśli zostaną odpowiednio uwzględnione. Ważną rolę odgrywają tu towary, które w pierwszej kolejności to umożliwiają. Mogą one być wytwarzane we własnym zakresie lub musimy je importować z innych krajów. Zwłaszcza na początku będzie łatwiej zdobywać różne zasoby niż w dalszej części gry.
Kiedy miasta są podbijane, musimy użyć klasy kapłana w misjach, aby zaprzysięgli nam miejscową ludność. Jeśli tak się nie stanie, mamy duży problem. Ponieważ do tego czasu nie wolno nam niczego budować ani opiekować się naszymi żołnierzami.
Idziemy do bitwy i zwyciężamy
Kiedy spotykają się armie, bitwę można stoczyć ręcznie lub automatycznie. Bitwa rozpoczyna się natychmiast, więc nie ma możliwości ustawienia własnych jednostek. Zwłaszcza gdy masz przewagę liczebną, zawsze warto rozważyć samodzielne wyruszenie do bitwy. Naszym głównym celem jest zabicie go, w zależności od tego, ile armii i dowódców jest przeciwko nam. Straty lub wielkość danej armii lub inne istotne dane i wartości po prostu nie odgrywają żadnej dalszej roli i ostatecznie nie są rozważane bardziej szczegółowo.
Na mapie bitwy tytuł strategii oferuje mniej opcji w porównaniu z innymi ważnymi kamieniami milowymi gatunku i jest raczej odchudzony, ale łatwiejszy w obsłudze dla początkujących.
Nasze wojska nie posiadają żadnych specjalnych umiejętności, które musielibyśmy wykorzystać. Ale możesz ustawić formacje własnych jednostek i określić ich ruch na polu bitwy. Tutaj również prawdopodobnie obowiązywało motto: mniej znaczy więcej.
Graficznie na poziomie
Tutaj ponownie skupiono się na mniejszych szczegółach w grze. Uwagę zwracają tutaj różne ruchy między regionami lub miastami lub mniejszymi wioskami. Małe rzeczy zawsze przychodzą na myśl Rycerze Honoru II: Suweren włączony, co jest większym ograniczeniem przy oddalaniu. Przejrzystość też może być inna, bo mapa jest niestety widoczna tylko w bardzo ograniczonym zakresie.
Technicznie nie było na co narzekać, gdyż grę oglądaliśmy zarówno na własnym komputerze, jak i za pośrednictwem Shadow (Cloud Gaming). Tu i ówdzie ruch własnych oddziałów przyprawia o ból głowy, ale poza tym gra oferowała bardzo płynną rozgrywkę. Rzadko napotykano również prawdziwe problemy i przeszkody, zwłaszcza że po publikacji wprowadzano również ulepszenia. Tylko AI reagowała kilka razy na polu bitwy, ale też trochę dziwnie zachowywała się poza boiskiem lub podchodziła do nas z żądaniami lub decyzjami, które nie były do końca zrozumiałe. Od czasu do czasu był też istny bombardowanie wiadomościami, ale na szczęście to rzadkość.
Pozytywne jest jednak to, że zarówno zapis nutowy, jak i orientacja muzyczna były w stanie w pełni wydobyć średniowieczną scenerię i atmosferę.
